Błogosławiony GHÉBRÉ MICHAŁ

(1788-1855)
Ghébré Michał urodził się około 1788 r. w Etiopii. W dzieciństwie stracił lewe oko. Odznaczał się błyskotliwą inteligencją. Uczył się w szkołach i klasztornych. Podjął życie monastyczne w jednym z klasztorów. W poszukiwaniu prawdy wiary odwiedzał różne klasztory i w końcu zatrzymał się w stołecznym Gondar, gdzie uczył języka ojczystego oraz wschodniego prawa zakonnego i zasad układania kalendarza.

W latach 1838-1840 odwiedzał dalsze klasztory. Na początku 1841 r. udał się do Kairu w delegacji Kościoła koptyjskiego kierowanej przez Justyna de Jacobis, która miała wyjednać u tamtejszego patriarchy prawosławnego wyznaczenie przywódcy Kościoła w Etiopii, gdyż stanowisko to było nie obsadzone od ponad dziesięciu lat. Potem odwiedzał jeszcze Włochy i Palestynę. Następstwem tych podróży było jego przyłączenie się do Kościoła katolickiego. Jego wyznanie wiary przyjął Prefekt Apostolski – Justyn de Jacobis.

Od tej pory stał się gorliwym obrońcą wiary katolickiej. Przetłumaczył na język gheez katechizm i różne podręczniki teologii dogmatycznej i moralnej. Przygotowywał kandydatów do kapłaństwa. Jego ożywiona działalność przyczyniła się do przejścia na katolicyzm licznych mieszkańców Etiopii. To jednak ściągnęło na niego prześladowania patriarchy monofizyckiego Salama. Wraz z kilkoma księżmi i klerykami został uwięziony w Adua. Interwencja władz świeckich sprawiła, że wkrótce zostali uwolnieni. Wtedy, 1 stycznia 1851 r., biskup Justyn de Jacobis udzielił mu święceń kapłańskich.
Ghébré Michał urodził się około 1788 r. w Etiopii. W dzieciństwie stracił lewe oko. Odznaczał się błyskotliwą inteligencją. Uczył się w szkołach i klasztornych. Podjął życie monastyczne w jednym z klasztorów. W poszukiwaniu prawdy wiary odwiedzał różne klasztory i w końcu zatrzymał się w stołecznym Gondar, gdzie uczył języka ojczystego oraz wschodniego prawa zakonnego i zasad układania kalendarza.

W latach 1838-1840 odwiedzał dalsze klasztory. Na początku 1841 r. udał się do Kairu w delegacji Kościoła koptyjskiego kierowanej przez Justyna de Jacobis, która miała wyjednać u tamtejszego patriarchy prawosławnego wyznaczenie przywódcy Kościoła w Etiopii, gdyż stanowisko to było nie obsadzone od ponad dziesięciu lat. Potem odwiedzał jeszcze Włochy i Palestynę. Następstwem tych podróży było jego przyłączenie się do Kościoła katolickiego. Jego wyznanie wiary przyjął Prefekt Apostolski – Justyn de Jacobis.

Od tej pory stał się gorliwym obrońcą wiary katolickiej. Przetłumaczył na język gheez katechizm i różne podręczniki teologii dogmatycznej i moralnej. Przygotowywał kandydatów do kapłaństwa. Jego ożywiona działalność przyczyniła się do przejścia na katolicyzm licznych mieszkańców Etiopii. To jednak ściągnęło na niego prześladowania patriarchy monofizyckiego Salama. Wraz z kilkoma księżmi i klerykami został uwięziony w Adua. Interwencja władz świeckich sprawiła, że wkrótce zostali uwolnieni. Wtedy, 1 stycznia 1851 r., biskup Justyn de Jacobis udzielił mu święceń kapłańskich.
Nowe prześladowania katolików rozpoczęły się po zawartym przez księcia Kassà i patriarchy Salama porozumieniu zmierzającym do zaprowadzenia w całej Abisynii jedności politycznej i religijnej. Ghébré Michała i innych katolików aresztowano 15 lipca 1854 r. Poddawano ich upokarzającym przesłuchaniom i torturom. Po roku, innych uwięzionych zwolniono, a Ghébré Michała postawiono przed sądem i skazano na śmierć. Dla zatwierdzenia wyroku prowadzono go pod eskortą żołnierzy w uciążliwej pieszej wędrówce do księcia regionu Scioa. Tam jeszcze raz potwierdzono wyrok śmierci. W oczekiwanie na wykonanie wyroku zamknięto go w więzieniu, gdzie osłabiony wcześniejszymi torturami i chorobą zmarł w drodze 13 lipca 1855 r.
W uznaniu jego niezwykłej wierności wierze katolickiej papież Pius XI zaliczył go 3 października 1926 r. do grona błogosławionych. Jego liturgiczne wspomnienie obchodzi się 30 sierpnia.