Dnia 17 marca 2021 r. w szpitalu w Zakopanem odszedł do domu w wieku 72 lat, 53 lat powołania, 45 lat kapłaństwa śp. Ks. Mieczysław Kozłowski CM.
Urodził się 19 czerwca 1948 r. w Żaganiu w rodzinie pracownika Polskich Kolei Państwowych Andrzeja i Zofii z d. Dolniak. Miał jednego starszego brata Janusza. Duszpasterzami rodzinnej parafii byli wówczas misjonarze św. Wincentego a Paulo, którzy niewątpliwie odegrali rolę w późniejszym jego wyborze drogi życiowej. W kościele parafialnym pw. Wniebowzięcia NMP otrzymał chrzest święty (1948), przystąpił do I Komunii Świętej (1954), otrzymał bierzmowanie (1959). Naukę rozpoczął w szkole podstawowej w Żaganiu (1955).
W 1960 r. rodzina państwa Kozłowskich przeprowadziła się do Gniezna co związane było z przydziałem służbowym ojca. Tamże ukończył szkołę podstawową (1962), naukę kontynuował w 3-letniej Zasadniczej Szkole Zawodowej (specjalizacja zawodowa murarz-tynkarz), a w latach 1965-1968 w Technikum Budowlanym w Poznaniu (wydział budownictwa ogólnego).
Po maturze wstąpił do seminarium internum Zgromadzenia Księży Misjonarzy w Krakowie – jak to napisał w swoim życiorysie: kierując się dobrymi intencjami służenia Bogu i bliźnim, w myśl św. Wincentego a Paulo. Dzień powołania i rozpoczęcia 2-letniego nowicjatu to 11 października 1968 r. Jego rocznik liczył 17 kandydatów do kapłaństwa, z których święcenia prezbiteratu otrzymało 8 kandydatów (w tym jeden studiujący w Rzymie).
W październiku 1969 r. rozpoczął sześcioletnie studia filozoficzno-teologiczne w Instytucie Teologicznym Księży Misjonarzy w Krakowie. Był to ostatni rocznik, który został dopuszczony w 1972 r. do tonsury, symbolizującej oddanie się Bogu (reforma papieża Pawła VI zniosła ją właśnie w tym roku). Śluby święte złożył 8 grudnia 1973 r. a studia wyższe ukończył w 1975 r. uzyskując tytuł magistra teologii na podstawie pracy pt. Wpływ środowiska rodzinnego i grup rówieśniczych pozaszkolnych na kształtowanie się charakteru młodzieży dorastającej, napisanej pod kierunkiem ks. dra Gerarda Dogiela CM, ówczesnego rektora i superiora na Stradomiu. Instytut już wówczas był związany współpracą z Papieskim Wydziałem Teologicznym w Krakowie (od 1973 r.), co umożliwiło studentom Instytutu uzyskiwanie tytułu magistra.
Święcenia kapłańskie otrzymał dnia 31 maja 1975 r. w Krakowie na Stradomiu z rąk ks. bpa Albina Małysiaka CM, biskupa pomocniczego archidiecezji krakowskiej. Decyzją ówczesnego wizytatora ks. dra Tadeusza Gocłowskiego CM został skierowany do pracy duszpasterskiej jako katecheta w 26-tysięcznej parafii NMP z Lourdes w Krakowie (1975-1980). Szacowano, że na niedzielne Msze św. uczęszczało wówczas ok. 13 tys. wiernych. Wspólnota domu przy tej parafii liczyła 11 księży i 2 braci.
Przez kolejne osiem lat duszpasterzował w parafii NMP Królowej Polski w Słubicach (wikariusz i katecheta 1980-1982) oraz parafii Świętego Krzyża w Warszawie (katecheta i duszpasterz akademicki 1982-1988).
W latach 1988-1991 powierzono mu funkcję dyrektora kleryków Wyższego Seminarium Duchownego Księży Misjonarzy w Krakowie na Stradomiu (liczyło ono ok. 70 alumnów). Przy kościele seminaryjnym pw. Nawrócenia św. Pawła założył Apostolat Maryjny.
Od 1991 r. rozpoczęła się jego niemal 30-letnia posługa proboszcza czterech parafii oraz superiora domów Zgromadzenia. Zaczął od niewielkiej 6-tysięcznej parafii św. Anny we Wrocławiu na Oporowie (1991-1993). Jego doświadczenie i umiejętność organizowania pracy duszpasterskiej sprawiły, że już po dwóch latach otrzymał nowe zadanie proboszcza i superiora w parafii Świętego Krzyża w Warszawie (1993-2002). Wspólnota duszpasterzy liczyła wówczas 18 księży, prowadzących rozległą działalność w centrum Warszawy – jak podkreślał ks. Kozłowski samych mieszkańców na terenie parafii zdominowanej przez instytucje nie było zbyt wielu, ale świątynia gromadziła tysiące wiernych na nabożeństwach i wieku imprezach religijnych. (opis ich znajduje się w kolejno wydawanych pod jego redakcją „Rocznikach Parafii św. Krzyża”). Poświęcił tej pracy 9 lat życia (czyli trzy pełne 3-letnie kadencje przewidziane prawem Zgromadzenia), pełnił funkcję przewodniczącego Redakcji Mszy Świętej Radiowej, wicedziekana dekanatu świętokrzyskiego. Podjął starania o nadanie tej świątyni tytułu bazyliki mniejszej, uwieńczone dekretem papieża Jana Pawła II z 21 stycznia 2002. Kościół świętokrzyski przeżywał 300-lecie poświęcenia dolnego kościoła (1696-1996). Po zakończeniu trzeciej kadencji superiora ks. Kozłowski otrzymał roczny urlop (2002-2003). Poświęcił ten czas na kilkumiesięczny kurs językowy w Rzymie, a po powrocie włączył się na kilka miesięcy w życie wspólnoty Domu Grodkowskiego (diecezja opolska).
W lecie 2003 r. podjął zadanie proboszcza parafii Matki Bożej Niepokalanej Objawiającej Cudowny Medalik na Olczy w Zakopanem, superiora niewielkiej wspólnoty domu i blisko 2-tysięcznej parafii. Dom rekolekcyjno-wypoczynkowego przyjmował wielu konfratrów na rekolekcje i czas wypoczynku, zaś na Olczę przybywało tysiące gości i pielgrzymów, dla których trzeba było także zapewnić odpowiednią opiekę duchową. Zyskał szczególne uznanie miejscowego duchowieństwa pełniąc funkcję wicedziekana dekanatu zakopiańskiego, został radcą Polskiej Prowincji (2009-2012) oraz członkiem Komisji Ekonomicznej. Podjął starania o oficjalne podniesienie świątyni olczańskiej do godności sanktuarium (bo potocznie się od powstania świątyni w 1988 r. tak określano to miejsce). W roku 2008 ks. kard. Stanisław Dziwisz, metropolita krakowski, wydał dekret ustanawiający nowe sanktuarium w archidiecezji krakowskiej. Trudno wyliczyć wszystkie zasługi dla rozwoju duchowego parafian, przybywających pielgrzymów, a także troski o stan materialny świątyni. Jednak lata mijają nieubłaganie i po kolejnych trzech kadencjach musiał również przekazać urzędy w Zakopanem swemu następcy.
W 2012 r. ks. Mieczysław Kozłowski włączył się w życie wspólnoty domu przy 15-tysięcznej parafii św. Wincentego a Paulo w Bydgoszczy (jako duszpasterz i ekonom). W rok później podejmie po raz kolejny posługę proboszcza parafii i superiora miejscowej 16-osobowej wspólnoty. Świątynia bydgoska jest także od 1997 r. bazyliką mniejszą. Wśród licznych dzieł na uwagę zasługiwała działalność kuchni dla ubogich, a w sercu ks. Mieczysława rodziła się myśl, aby powstało większe dzieło wincentyńskiej opieki nad ubogimi Bydgoszczy. Tu także był wybrany wicedziekanem dla dekanatu Bydgoszcz-Śródmieście.
W roku 2019 po zakończeniu drugiej kadencji superiora wspólnoty w Bydgoszczy ks. Kozłowski podjął obowiązki duszpasterskie w Zakopanem na Olczy. Przypadło to na trudne miesiące pandemii. W październiku 2020 r. dziękował Bogu i bliźnim za 45-lat kapłańskiej posługi (1975-2020). Dane mu było duszpasterzować jeszcze przez ponad 1,5 roku, aż do chwili wypadku w domu olczańskim. Odniesione obrażenia przyczyniły się do jego śmierci w zakopiańskim szpitalu dnia 17 marca 2021 r.
Jako miejsce wiecznego spoczynku wybrał cmentarz olczański z pięknym widokiem na Tatry. W kaplicy cmentarnej podczas swojego proboszczowania umieścił figurę Niepokalanej od Cudownego Medalika.
opr. Stanisław Rospond CM
