27 września, w liturgiczne wspomnienie św. Wincentego a Paulo, chcemy skupiać naszą uwagę nie tylko na oddawaniu czci świetemu patronowi, lecz także na naszym wincnetyńskim dziś.
Wpatrując się w jego postać, wsłuchując się w jego nauczanie, odkrywamy rzeczywistość ubogich XXI wieku.
Jak pisze Ojciec Generał Tomaž Mavrič CM w liście na uroczystość:
„Nie tak dawno temu międzynarodowi odpowiedzialni różnych wincentyńskich zgromadzeń życia konsekrowanego i stowarzyszeń świeckich rozpoczęli coroczne spotkania, aby budować ściślejsze relacje i podjąć współpracę, bo nawet jeśli zachowujemy swoją specyfikę i swoją wyjątkowość, przynależymy do tej samej grupy, z tą samą duchowością i z tym samym charyzmatem. Ta grupa zaczęła być nazywana „Rodziną Wincentyńską” i symbolicznie została zilustrowana obrazem drzewa z wieloma gałęziami. Pień drzewa z korzeniami przedstawia naszą wspólną duchowość i charyzmat wincentyński, a każda gałąź reprezentuje konkretne zgromadzenie lub stowarzyszenie. I to dlatego często używamy słowa gałąź, mając na myśli ten piękny symbol drzewa. ”
„Rodzina Wincentyńska, to piękne drzewo rozwinęło się na przestrzeni lat i dalej się rozrasta. Gdy odkrywamy nowe zgromadzenia i stowarzyszenia świeckich, które żyją i praktykują duchowość i charyzmat wincentyński, zapraszamy ich, by dołączyli do Rodziny Wincentyńskiej, dodając kolejną gałąź do tego coraz większego drzewa. Zbliżanie grup, niezależnie od ich pochodzenia, w celu rozwinięcia współpracy jest częścią tradycji wincentyńskiej.”
jak bardzo wdzięczni jesteśmy Bogu za dar drugiego człowieka – ubogiego, potrzebującego, bliskiego.
