Konstanty Michalski CM (1879-1947). Konferencjonista, duszpasterz inteligencji, profesor i rektor UJ, znany w Europie historyk filozofii średniowiecznej, publicysta, pisarz.

Urodził się 12 IV 1879 r. w Dąbrówce Małej (dziś Katowice). Syn hutnika Ignacego i Pauliny Winkler. Szkołę elementarną ukończył w Siemianowicach, zaś średnią w niższym seminarium misjonarskim w Krakowie. Do Zgromadzenia wstąpił w roku 1896 a śluby złożył 8 XII 1898 r. Egzamin dojrzałości zdał w 1900 r. w Gimnazjum św. Anny w Krakowie. Studia filozoficzno-teologiczne odbył w seminarium Zgromadzenia w Krakowie a w dniu 5 VII 1903 r. przyjał święcenia kapłańskie w katedrze na Wawelu z rąk bpa Anatola Nowaka.

Po święceniach kapłańskich oddawał się pracy duszpasterskiej w kościele na Kleparzu oraz nauczycielskiej, katechetycznej i wydawniczo-pisarskiej. Od 1904 r. uczył języka polskiego i literatury w wyższych klasach gimnazjum misjonarskiego. W latach 1906-1908 był katechetą w Liceum Żeńskim Kaplińskiej w Krakowie, gdzie uczył etyki i historii Kościoła. Od 1904 r. wykładał historię filozofii w seminarium Zgromadzenia na Stradomiu, a od 1906 r. również patrologię. Jego działalność wydawniczo-pisarska ograniczała się wówczas do ,,Roczników Obydwóch Zgromadzeń św. Wincentego a Paulo” i do czasopisma “Miłosierdzie Chrześcijańskie”. W marcu 1905 r. objął redakcję “Roczników”. Jako redaktor troszczył się nie tylko o należyty dobór artykułów i regularne pojawianie się pisma, lecz umieszczał tam również własne teksty. Więcej…