Męczennicy hiszpańscy
W latach 30-tych XX wieku ograniczono swobody religijne w Hiszpanii. Nieustannie atakowano księży. Prowadzono ateistyczną kampanię prasową przeciwko Kościołowi. Rozsiewano plotki, że jezuici zatruwają studnie, mnisi porywają i mordują dzieci, a zakonnice oddają się perwersjom seksualnym. Ateistyczne władze zamordowały wielu chrześcijan. Swoje życie oddali za wiarę również członkowie Rodziny Wincentyńskiej. Oto ich krótkie biogramy.
MĘCZENNICZKI Z WALENCJI
Proces beatyfikacyjny został otwarty 7 listopada 1960 r. z okazji 300-lecia śmierci Założycieli (1660-1960). Największym dowodem miłości jest męczeństwo, poniesione w Madrycie przez te siostry, które tak jak żyły i niosły pomoc ubogim, tak poniosły śmierć wspólnotowo. Dnia 20 grudnia 2012 r. Ojciec Święty Benedykt XVI wyraził zgodę na ogłoszenie przez Kongregację Spraw Kanonizacyjnych dekretów w sprawie uznania męczeństwa 15 sióstr miłosierdzia – ofiar wojny domowej z lat 1936-1939.
Bł. Siostra Josefa Martínez Pérez (1898-1936)
Urodziła się 6 maja 1898 r. w Alberique k. Walencji. Otrzymała religijne wykształcenie w miejscowej szkole sióstr miłosierdzia. Już w młodości cechowała się radosnym usposobieniem oraz chęcią przychodzenia z pomocą w różnych codziennych obowiązkach. Należała do grona Stowarzyszenia Dzieci Maryi. Obserwując pracę szarytek w miejscowym szpitalu postanowiła dołączyć do ich grona. W 1925 r. wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia w Walencji. Pracowała jako pielęgniarka. Po wybuchu wojny domowej jej wspólnota licząca ok. 100 sióstr została rozproszona. Ona znalazła schronienie w rodzinnej miejscowości Alberique. Niestety za ukrywanie jej siostra spodziewająca się dziecka została także aresztowana. Siostrze Josefie udało się wyprosić jej uwolnienie. Zaś ją samą rozstrzelano 15 października 1936 r. w Llosa de Ranes (Walencja), w okolicy zwanej Puente de los perros. Przed śmiercią przebaczyła tym, którzy wykonywali okrutny wyrok.
Bł. Siostra Martina Vázquez Gordo (1865-1936)
Urodziła się 30 stycznia 1865 r. w Cuellar (Segovia). Już w dzieciństwie cechowała ją inteligencja, otwartość i odwaga. Odczytała swe powołanie dzięki radzie swego proboszcza. Wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia 26 lutego 1896 r. w Madrycie. Początkowo pracowała w hospicjum oraz Kolegium Cudownego Medalika w Zamorze, w szpitalu w Segorbe, domu prowincjalnym w Madrycie; szpitalu De Melilla oraz w Segorbe (Castellón). W latach 1906-1936 powierzono jej stanowisko przełożonej, zastępczyni asystentki prowincji. Organizowała szpitale wojskowe w Afryce Północnej. We wszystkich zajęciach odznaczała się odwagą, oddana posłudze na rzecz ubogich, cechując się mocną wiarą, otwartym charakterem, chęcią czynienia dobra wszystkim potrzebującym. Posiadała przy tym świetne poczucie humoru. Przezwyciężała wszystkie trudności z optymizmem i nadzieją, bez obaw.
Po wybuchu wojny domowej wraz ze wspólnotą sióstr musiała przerwać pracę w szpitalu. Ukrywała się mieszkając niemal w warunkach więziennych. Kilka razy groziła jej śmierć. Widząc, że męczeństwo jest blisko natychmiast przygotowała się na śmierć, korzystając jeszcze z posługi sakramentalnej kapłana (który także został stracony). Dnia 4 października 1936 r. wywieziono ją do Algar de Palancia. Przed rozstrzelaniem uklękła, powierzając swą duszę Bogu, modliła się za swoich prześladowców, publicznie wyrażając im przebaczenie.
Bł. Siostra Josefa Laborra Goyeneche (1864-1936)
Urodziła się 6 lutego 1864 r. w Sangüesa (Navarra). Kształciła się w szkole kierowanej przez siostry miłosierdzia. Tam należała do Stowarzyszenia Dzieci Maryi. Cechowała się posłuszeństwem, odpowiedzialnością, starannością w pracy, miłością do Boga i ubogich. Do Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia została przyjęta 18 marca 1881 r. Pracowała w wielu miejscach, ukazując dobroć i poświęcenie dla wszystkich powierzonych jej opiece. Od lipca 1900 r. przełożona College-Kindergarten Bétera (Walencja), potem od 1911 r. w szpitalu w Murcji. Wkrótce powróciła do Bétera.
W lipcu 1936 r. dom sióstr został zaatakowany przez rewolucjonistów. Pięć sióstr szukało schronienia w domu akademickim, potem przedostały się do Walencji. Jednak tam je uwięziono i skazano na śmierć. Egzekucję wykonano 9 grudnia 1936 r. w Picadero de Paterna. Siostra Josefa zmarła przebaczając wrogom, oddając ufnie swą duszę w ręce Boga.
Bł. Siostra Carmen Rodríguez Banazal (1877-1936)
Urodziła się 26 kwietnia 1877 r. w Cea (Orense). Po ukończeniu szkoły w rodzinnym mieście 16 sierpnia 1897 r. wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia. Jako szarytka pełniła szereg posług. W 1935 r. została mianowana przełożoną domu. Następnego roku po wybuchu rewolucji, dotknęły ją podobne prześladowania jak siostrę Josefę Laborra. Zginęła w Picadero de Paterna 9 grudnia 1936 r., modląc się i przebaczając swym mordercom.
Bł. Siostra Ma Pilar Nalda Franco (1871-1936)
Urodziła się 24 maja 1871 r. w Algodonales (Cádiz). Do Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia wstąpiła 6 października 1889 r. Posłana do posługi w szpitalach Azyl, Mondoñedo Leganés. Od 1900 r. zatrudniona jako nauczycielka w szkołach katolickich w Cadix, a później Dos Hermanas (Sevilla) i Bétera (Walencja). Charakteryzowała się dużą energią i poświęceniem w służbie dla najbiedniejszych dzieci. Poniosła śmierć męczeńską 9 grudnia 1936 r. w Picadero de Paterna.
Bł. Siostra Estefanía Irisarri Irigaray (1878-1936)
Urodziła się 26 grudnia 1878 r. w Peralta (Navarra). Wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia 21 listopada 1896 r. Posłana do posługi jako nauczycielka w Bétera (Walencja). Wyróżniała się cierpliwością, dobrocią i pokorą dając przykład swoim podopiecznym. Zginęła 9 grudnia 1936 r.
Bł. Siostra Isidora Izquierdo García (1885-1936)
Urodziła się 2 stycznia 1885 r. w Páramo del Arroyo (Burgos). Po ukończeniu nauki w różnych szkołach zdecydowała się wstąpić 15 listopada 1901 r. do Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia. Posługiwała we wspólnocie wśród dzieci w przedszkolu w Bétera (Walencja). Później przez 35 lat była katechetką, przygotowywała dzieci do przyjęcia Komunii świętej, czyniąc to z oddaniem i sumiennością. Poniosła śmierć męczeńską 9 grudnia 1936 r.
Bł. Dolores Broseta Bonet (1892-1936)
Urodziła się w 1892 r. w Bétera (Walencja) w wielodzietnej rodzinie. Jej wychowaniem (a także trojga rodzeństwa) od trzeciego roku życia zajmowały się siostry miłosierdzia. Dzięki nim poznała objawienia maryjne i wstąpiła do Stowarzyszenia Dzieci Maryi. Pragnęła wstąpić do zgromadzenia, rozpoczęła nawet postulat, ale względy zdrowotne uniemożliwiły jej kontynuowanie tej formacji. Podjęła pracę w College-Betera Asylum m.in. w pracowni haftu, pomagała w przedszkolu.
Wraz z siostrami rozpoczęła się jej „droga krzyżowa” podczas prześladowań rewolucyjnych. Kiedy znalazła schronienie w Walencji organizowała zbieranie żywności dla ukrywających się zakonnic. Została aresztowana i osadzona w więzieniu urządzonym w budynku dawnego diecezjalnego seminarium w Walencji. Kilka dni później, 9 grudnia 1936 r., została przewieziona do Picadero de Paterna i rozstrzelana.
Bł. Siostra Joaquina Rey Aguirre (1895-1936)
Urodziła się 23 grudnia 1895 r. w Begoña (Bilbao). Dnia 17 stycznia 1926 r. wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia w Madrycie. Skierowana do posługi jako nauczycielka i wychowawczyni w Walencji. Pełniła także urząd inspektora placówek edukacyjnych. Podczas prześladowań w 1936 r. wspólnota została rozproszona, a ona schroniła się z innymi siostrami. Niestety kryjówka nie zapewniła bezpieczeństwa, aresztowano ją i skazano na śmierć wraz z dwoma kapłanami (ks. José Ruiz i ks. Antonio Bueno), którzy potajemnie odprawiali Msze św. w miejscu ich schronienia.
Siostra Joaquina broniła się podczas procesu, wykazując brak swej winy. Nawet próbowała już podczas egzekucji wyrwać broń żołnierzowi, ale wówczas ks. José Ruiz, powiedział jej, iż ta droga wiedzie do radości niebieskiej. Oddała broń i publicznie poprosiła o przebaczenie za swoje tchórzostwo. Skazańców rozstrzelano o świcie 29 października 1936 r. Ofiary publicznie wyraziły swoje przebaczenie dla oprawców, a tuż przed strzałami ks. José krzyczał znane hasło: Niech żyje Chrystus Król.
Bł. Siostra Victoria Aregui Guinea (1894-1936)
Urodziła się 19 grudnia 1894 r. w Bilbao. Kształcona przez szarytki należała do Stowarzyszenia Dzieci Maryi. Dnia 17 marca 1921 r. wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia. Posłana do pracy w różnych domach specjalizowała się w wykonywaniu pięknych haftów kierując szwalniami. Pracownia ta dała wiele przedmiotów liturgicznych dla kościołów w Hiszpanii i innych krajach. W dobie prześladowań schroniła się w Foyos z s. Joaquiną Rey. Jednak i ją tam odnaleziono, aresztowano i stracono przez rozstrzelanie 29 października 1936 r.
Bł. Siostra Mª Rosario Ciércoles y Gascón (1873-1936)
Urodziła się 5 października 1873 r. w Saragossie. Otrzymała dobre wykształcenie w szkole prowadzonej przez siostry miłosierdzia. Należała do Stowarzyszenia Dzieci Maryi. Odczuwając pragnienie służby potrzebującym, 24 października 1892 r., wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia w Madrycie. Później spełniała swe posłannictwo, jako organistka i nauczycielka w szkołach w Barcelonie, Madrycie oraz Walencji. Charakteryzowała się wielkim oddaniem w swej pracy.
Podczas prześladowań w 1936 r. siostry musiały opuścić swój dom w Walencji. Siostra Rosario z dwoma innymi towarzyszkami schroniła się w prywatnym domu. Aresztowana 17 sierpnia 1936 r., a już następnego dnia, o świcie po torturach, rozstrzelana w Lemon Grove, w pobliżu cmentarza Benavites (Walencja).
Bł. Siostra Micaela Hernán Martínez (1881-1936)
Urodziła się 6 maja 1881 r. w Burgos. Wykształcenie otrzymała w szkole prowadzonej przez siostry miłosierdzia, należała do Stowarzyszenia Dzieci Maryi. Później 21 listopada 1901 r. wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia. Pracowała w szpitalu oraz kilku szkołach i przedszkolach odznaczając się sumiennością, życzliwością wobec dzieci, a także współsióstr. Podczas prześladowań Kościoła w 1936 r. została wyrzucona z przedszkola. Przeszła męczeńską drogę wraz z s. Rosario Ciércoles. Aresztowana 17 sierpnia 1936 r., następnego dnia o świcie rozstrzelana w Lemon Grove, w pobliżu cmentarza Benavites (Walencja).
Bł. Siostra Mª Luisa Bermúdez Ruiz (1893-1936)
Urodziła się 10 października 1893 r. w San Pelayo de Sabugueira (Coruña) w szlacheckiej rodzinie. Otrzymała wykształcenie w szkole sióstr miłosierdzia w Santiago de Compostela. Dnia 30 sierpnia 1917 r. wstąpiła do tegoż zgromadzenia. Posłana do pracy wśród dzieci w Santa Eulalia w Barcelonie, Domu Dzieciątka Jezus w Logroño, Domu Miłosierdzia w Saragossie. Późniejsza choroba zmusiła ją do urlopu zdrowotnego w Madrycie. W miarę sił pracowała w przedszkolu w Walencji. Z nastaniem prześladowań w 1936 r. została wyrzucona z przedszkola i wspólnie umęczona w tych samych okolicznościach co siostra Rosario Ciércoles. Aresztowana 17 sierpnia 1936 r., rozstrzelana 18 sierpnia w Lemon Grove, w pobliżu cmentarza Benavites (Walencja).
MĘCZENNICZKI Z LEGANÉS
Siostry miłosierdzia zostały usunięte z placówki zgromadzenia w Leganés. Ukrywały się, ale po denuncjacji zostały aresztowane. Zaproponowano im porzucenie zgromadzenia, dalszą pracę jako świeckie nauczycielki lub pielęgniarki, ale one na to się nie zgodziły, oświadczając, że pragną być nadal siostrami miłosierdzia. Rozstrzelano je przy Puerta de Hierro w Madrycie, w nocy 12 sierpnia 1936 r.
Bł. Siostra Melchora-Adoración Cortés Bueno (1894-1936)
Urodziła się 4 stycznia 1894 r. w Sos del Rey Catolico (diec. Jaca), wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia 18 marca 1914 r. Posługiwała w dziełach edukacyjnych w wielu placówkach. Ostatnie lata pracowała w Kolegium Niepokalanej w Leganés. Szkoła ta kształciła dzieci w większości z rodzin ubogich.
Bł. Siostra Maria Severina Díaz-Pardo Gauna (1895-1936)
Urodziła się 23 października 1895 r. w Vitoria (diec. Alava). Uczyła się w szkole sióstr karmelitanek. Jej ojciec związany był z działalnością Konferencji św. Wincentego a Paulo; podjęła decyzję o wstąpieniu do Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia 2 sierpnia 1917 r. Została posłana do nauczania w różnych szkołach (jako nauczycielka muzyki). Ostatnią placówką było Kolegium Niepokalanej w Leganés. Była przykładem dobroci, delikatności, prostoty, bogactwa życia wewnętrznego i ufności w Bożą opatrzność.
Bł. Siostra Dolores Barroso Villaseñor (1896-1936)
Urodziła się 14 października 1896 r. w Bonares (Huelva). Do Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia przyjęta 2 grudnia 1926 r. Posługę swą spełniała jako pielęgniarka w przedszkolu w Maladze oraz w szpitalu psychiatrycznym w Santa Isabel w Leganés. Miała szczególny dar zrozumienia, miłości i poświęcenia. Była osobą o niezwykłym życiu wewnętrznym, cechując się niezłomną wiarą.
Bł. Siostra Estefanía Saldaña Mayoral (1873-1936)
Urodziła się 1 września 1873 r. w Rabe de las Calzadas. Do Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia przyjęta 9 sierpnia 1890 r. Pracowała w kilku szkołach i ośrodkach edukacyjnych, wyróżniając się talentem nauczycielskim. Wiernie zachowywała reguły zgromadzenia, skrupulatnie spełniając swe obowiązki. Ostatnią placówką był szpital psychiatryczny w Leganés.
Bł. Siostra Maria Asunción Mayoral Peña (1879-1936)
Urodziła się 18 sierpnia 1879 r. w Tardajos (Burgos). Do Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia wstąpiła 17 marca 1897 r. Spełniała swoją posługę jako pielęgniarka w wielu szpitalach. Do szpitala psychiatrycznego w Leganés trafiła w wyniku konieczności opuszczenia przedszkola dla niewidomych w Madrycie w 1934 r. (podczas rewolucji w Asturii).
MĘCZENNICZKI Z VALLECAS
Siostry pracując w Domu Miłosierdzia w Albacete, musiały go opuścić 25 lipca 1936 r. Ukrywały się w Madrycie. Rozstrzelano je 3 września 1936 r. Ich ciała pochowano na cmentarzu w Vallecas, zaś po ekshumacji w 1941 r. złożono je w krypcie kaplicy sióstr miłosierdzia na cmentarzu w San Isidro.
Bł. Siostra Dolores Caro Martín (1893-1936)
Urodziła się 21 października 1893 r. w Granátula (diec. Ciudad Real). Do Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia wstąpiła 19 maja 1917 r. Pełniła swoją posługę jako nauczycielka i pielęgniarka. W bardzo trudnych okolicznościach mianowana przełożoną Domu Miłosierdzia w Albacete. Za swoją posługę ceniona i szanowana nawet przez wrogów. Zginęła w akcie heroicznego braterstwa.
Bł. Siostra Concepción Pérez Giral (1887-1936)
Urodziła się 10 stycznia 1887 r. w Madrycie. Jako sierota już w wieku pięciu lat, wychowywana przez rodzinę matki, a następnie ojca. Wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia. Posługiwała w różnych placówkach. Ostatnią był Dom Miłosierdzia w Albacete. Potem schroniła się w Madrycie. Aresztowana, zachęcana do porzucenia zgromadzenia, przesłuchiwana w więzieniu, pozostała niezachwiana w swej wierze i powołaniu. Ofiarowała swoje życie Bogu wołając: Niech żyje Chrystus Król.
Bł. Siostra Andrea Calle González (1904-1936)
Urodziła się 27 lutego 1904 r. w Psalencia (Cáceres). Do Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia wstąpiła 11 września 1930 r. Realizowała swoje powołanie w szpitalu psychiatrycznym w Almeria oraz Zaldivar (Vizcaya). Ostatnią placówką był Dom Miłosierdzia w Albacete, gdzie była odpowiedzialna za psychicznie chore kobiety.
MĘCZENNICZKI Z CARRETERA
Po wypędzeniu sióstr z domu Santa Cristina, schroniły się w domu Martínez Campos. Ponieważ wkrótce przeżywał on przeludnienie z powodu licznych uchodźców, s. Modesta i s. Pilar miały szukać schronienia w domu prowincjalnym w Toledo. Aresztowane przez milicję i rozstrzelane przy drodze do Toledo (6 km od miasta). Stało się to w nocy 31 października 1936 r.
Bł. Siostra Modesta Moro Briz (zm. 1936)
Pochodziła z Santibanez de Béjar (Salamanka). Do Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia wstąpiła 23 grudnia 1922 r. spełniała swą posługę w różnych placówkach, na końcu w aptece zakładu Santa Cristina w Madrycie. Była siostrą bpa Santos Moro Briz, biskupa Ávila i ks. José Moro Briz, proboszcza Cebreros, również męczennika za wiarę w 1936 r.
Bł. Siostra Pilar Isabel Sánchez Suárez (1906-1936)
Urodziła się 5 listopada 1906 r. w Madrycie. Do Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia wstąpiła 29 kwietnia 1926 r. Jako pielęgniarka posługiwała w różnych szpitalach, a na końcu w Domu Zdrowia i Macierzyństwa Santa Cristina w Madrycie. Wyróżniała się życzliwością i pobożnością maryjną, zaufaniem Bogu do końca.
MĘCZENNICZKI Z LAS VISTILLAS
HISTORIA MĘCZEŃSTWA. Podczas szalejącej wojny domowej zostały aresztowane i uwięzione. Torturowane zachowały swoją wiarę i pozostały wierne swemu powołaniu. Rozstrzelane 17 listopada 1936 r. w Parque de las Vistillas w Madrycie.
Bł. Siostra Josefa Gironés Arteta (1907-1936)
Urodziła się 17 marca 1907 r. w Garisoain (Navarra). Ukończyła studia pielęgniarskie w Pampelunie. Do Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia wstąpiła 18 lipca 1931 r. Pracowała w Szpitalu Klinicznym San Carlo na oddziale położniczym. Pierwsze śluby złożyła 19 lipca 1936 r., podczas gdy prawie wszystkie kościoły na obszarze tego regionu zostały spalone w czasie brutalnego prześladowania Kościoła.
Bł. Siostra Lorenza Díaz Bolaños (1896-1936)
Urodziła się 10 sierpnia 1896 r. w Guia (Las Palmas de Gran Canarias). Od młodości wyróżniała się pobożnością i wrażliwym sercem, aby pomagać ludziom w potrzebie. Do Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia wstąpiła 12 kwietnia 1921 r. Przez całe swoje życie w zgromadzeniu pracowała w Instytucie Rehabilitacji Inwalidów w Carabanchel (Madryt).
MĘCZENNICZKI Z LAS VISTILLAS
HISTORIA MĘCZEŃSTWA. Podczas szalejącej wojny domowej zostały aresztowane i uwięzione. Torturowane zachowały swoją wiarę i pozostały wierne swemu powołaniu. Rozstrzelane 17 listopada 1936 r. w Parque de las Vistillas w Madrycie.
Bł. Siostra Josefa Gironés Arteta (1907-1936)
Urodziła się 17 marca 1907 r. w Garisoain (Navarra). Ukończyła studia pielęgniarskie w Pampelunie. Do Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia wstąpiła 18 lipca 1931 r. Pracowała w Szpitalu Klinicznym San Carlo na oddziale położniczym. Pierwsze śluby złożyła 19 lipca 1936 r., podczas gdy prawie wszystkie kościoły na obszarze tego regionu zostały spalone w czasie brutalnego prześladowania Kościoła.
Bł. Siostra Lorenza Díaz Bolaños (1896-1936)
Urodziła się 10 sierpnia 1896 r. w Guia (Las Palmas de Gran Canarias). Od młodości wyróżniała się pobożnością i wrażliwym sercem, aby pomagać ludziom w potrzebie. Do Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia wstąpiła 12 kwietnia 1921 r. Przez całe swoje życie w zgromadzeniu pracowała w Instytucie Rehabilitacji Inwalidów w Carabanchel (Madryt).
MĘCZENNICZKI Z EL NEVERAL
Siostry zostały wyrzucone z sanatorium El Neveral, następnie aresztowane i niesłusznie oskarżone o kradzież w Jaén. Podczas procesu nie udowodniono im winy i dlatego uwolniono. Ponieważ nie miały gdzie się podziać w tym mieście wyjechały do Madrytu pociągiem dla więźniów politycznych, w strojach pielęgniarek Czerwonego Krzyża, ukrywając w swym stroju swe różańce. Odkrycie tego stało się przyczyną ich męczeństwa w masakrze tzw. pierwszego pociągu śmierci. Wyciągnięte na ziemi, znieważone i ostatecznie zastrzelone w Pozo del Tio Raimundo. Stało się to 12 sierpnia 1936 r.
Bł. Siostra Gaudencia Benavides Herrero (1878-1936)Urodziła się 12 lutego 1878 r. w Valdemorilla (Leon). Do Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia wstąpiła 19 stycznia 1899 r. Pierwszą placówką stał się szpital w Albacete. Później pracowała jako misjonarka w Puerto Rico, w różnych placówkach oświatowych. Powróciła do Hiszpanii ze względu na ciężką chorobę serca, skierowana do Madrytu, przedszkola Dzieciątka Jezus z Alburquerque. Aresztowana i osadzona w więzieniu, nie zgodziła się na zrezygnowanie z życia zakonnego. Ponownie ciężko zachorowała, także w wyniku stosowanych tortur, dlatego ją uwolniono obawiając się jej śmierci. Przewieziona do szpitala św. Ludwika Francuskiego. Zmarła przebaczając swoim prześladowcom.
Bł. Siostra Juana Pérez Abascal (1886-1936)Urodziła się 20 października 1886 r. w Madrycie. Do Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia wstąpiła 15 października 1908 r. Spełniała swoją służbę jako pielęgniarka w różnych szpitalach, na końcu w sanatorium El Neveral de Jaén. Wyróżniała się pobożnością i ofiarnością w posłudze biednym i chorym.
Bł. Siostra Ramona Cao Fernández (1883-1936)Urodziła się 11 września 1883 r. w Fontey-Rua de Valdeorras (Orense). Do Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia wstąpiła 11 stycznia 1901 r. Pracowała jako pielęgniarka w szpitalach w Madrycie i Sewilli, wreszcie w sanatorium El Neveral de Jaén. Wyróżniała się apostolską gorliwością, współczuciem i wrażliwością na cierpienie biednych chorych, nabożeństwem do Ukrzyżowanego.
MĘCZENNICZKI Z EL NEVERAL
Siostry zostały wyrzucone z sanatorium El Neveral, następnie aresztowane i niesłusznie oskarżone o kradzież w Jaén. Podczas procesu nie udowodniono im winy i dlatego uwolniono. Ponieważ nie miały gdzie się podziać w tym mieście wyjechały do Madrytu pociągiem dla więźniów politycznych, w strojach pielęgniarek Czerwonego Krzyża, ukrywając w swym stroju swe różańce. Odkrycie tego stało się przyczyną ich męczeństwa w masakrze tzw. pierwszego pociągu śmierci. Wyciągnięte na ziemi, znieważone i ostatecznie zastrzelone w Pozo del Tio Raimundo. Stało się to 12 sierpnia 1936 r.
Bł. Siostra Gaudencia Benavides Herrero (1878-1936)Urodziła się 12 lutego 1878 r. w Valdemorilla (Leon). Do Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia wstąpiła 19 stycznia 1899 r. Pierwszą placówką stał się szpital w Albacete. Później pracowała jako misjonarka w Puerto Rico, w różnych placówkach oświatowych. Powróciła do Hiszpanii ze względu na ciężką chorobę serca, skierowana do Madrytu, przedszkola Dzieciątka Jezus z Alburquerque. Aresztowana i osadzona w więzieniu, nie zgodziła się na zrezygnowanie z życia zakonnego. Ponownie ciężko zachorowała, także w wyniku stosowanych tortur, dlatego ją uwolniono obawiając się jej śmierci. Przewieziona do szpitala św. Ludwika Francuskiego. Zmarła przebaczając swoim prześladowcom.
Bł. Siostra Juana Pérez Abascal (1886-1936)Urodziła się 20 października 1886 r. w Madrycie. Do Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia wstąpiła 15 października 1908 r. Spełniała swoją służbę jako pielęgniarka w różnych szpitalach, na końcu w sanatorium El Neveral de Jaén. Wyróżniała się pobożnością i ofiarnością w posłudze biednym i chorym.
Bł. Siostra Ramona Cao Fernández (1883-1936)Urodziła się 11 września 1883 r. w Fontey-Rua de Valdeorras (Orense). Do Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia wstąpiła 11 stycznia 1901 r. Pracowała jako pielęgniarka w szpitalach w Madrycie i Sewilli, wreszcie w sanatorium El Neveral de Jaén. Wyróżniała się apostolską gorliwością, współczuciem i wrażliwością na cierpienie biednych chorych, nabożeństwem do Ukrzyżowanego.
KS. FORTUNATO TOBAR I JEGO TOWARZYSZE
Dnia 5 lipca 2013 r. Ojciec Święty Franciszek wyraził zgodę na ogłoszenie przez Kongregację Spraw Kanonizacyjnych dekretów w sprawie uznania męczeństwa ks. Fortunato Velasco Tobar i jego 13 towarzyszy z Hiszpanii – ofiar wojny domowej z lat 1934-1939.
W niedzielę, 26 lipca 1936 r., ks. Ireneo Rodríguez González, ks. Gregorio Cermeño Barceló, ks. Vicente Vilumbrales Fuente i br. Narciso Pascual Pascual zostali uwięzieni w głównym więzieniu w Guadalajara wraz z innymi księżmi i zakonnikami. Zamordowano ich w nocy z 6 na 7 grudnia 1936 r.
Jak w wielu innych diecezjach, biskup Oviedo powierzył Zgromadzeniu Misji organizację i kierownictwo seminarium duchownym. Stało się to na początku XX wieku. W 1934 r. pracowało tam sześciu misjonarzy: pięciu kapłanów i jeden brat. Wszyscy zostali aresztowani w czasie prześladowań religijnych w Asturii, które miało swoją największą intensywność w październiku 1934 r. Oddali swoje życie za wiarę.
Bł. Ksiądz Fortunato Velasco Tobar (1906-1936)Urodził się 1 czerwca 1906 r. w Tardajos (Burgos). Wstąpił do Zgromadzenia Misji 18 września 1923 r., składając śluby święte 19 września 1925 r. Podobnie jak wielu innych męczenników Zgromadzenia Misji otrzymał święcenia kapłańskie z rąk innego słynnego męczennika z tego samego prześladowania, bpa Cruz Laplana y Laguna, biskupa Cuenca. Skierowany na wyższe studia w Londynie, potem pracował w kolegium apostolskim w Teruel, a następnie od 1935 r. w Alcorisa (Teruel). Mówiono, że jego wygląd dawał odbicie szczęścia, które czuł w głębi serca, jak również zapał miłości i delikatności sumienia. Wzór kapłana i misjonarza św. Wincentego.
Ks. Fortunato trafił do więzienia z dwoma innymi kapłanami zabranymi z innych wspólnot zakonnych. Już tej pierwszej nocy niewoli przygotowali się do rychłej śmierci. Nie stało się to wówczas, lecz dopiero po ponownym aresztowaniu 22 sierpnia – w dwa dni później 24 sierpnia 1936 r. został rozstrzelany. Umierając przebaczał winę swym oprawcom.
Bł. Ksiądz Leoncio Pérez Nebreda (1895-1936)Urodził się 18 marca 1895 r. w Villarmentero (Burgos). Wstąpił do Zgromadzenia Misji 19 sierpnia 1911 r., śluby złożył 1 stycznia 1914 r. Święcenia kapłańskie otrzymał 10 sierpnia 1921 r. Podobnie jak ks. Velasco został wykładowcą kolegium apostolskiego najpierw w Teruel, a następnie od 1935 r. w Alcorisa. Miał niezwykłą inteligencję, ale nigdy się nie wywyższał, pełen pokory misjonarskiej.
Ks. Leoncio podczas prześladowań szukał schronienia kierując się do Saragossy. Szedł od wsi do wsi odprawiając Msze św. i spowiadając wiernych. Za to aresztowany, wywieziony poza wioskę Oliete (Teruel) i w okolicznym wąwozie zamordowany 2 sierpnia 1936 r.
Bł. Brat Luis Aguirre Bilbao (1914-1936)Urodził się 19 sierpnia 1914 r. w Munguía Bilbao (Vizcaya). W wieku 17 lat wyjechał do Guernica (Biscay), gdzie pracował jako mechanik. Do Zgromadzenia Misji wstąpił 29 czerwca 1931 r., śluby złożył 30 czerwca 1933 r. Pracował w domu zgromadzenia w Alcorisa. W trzy lata później zdobył palmę męczeństwa. Już kilka miesięcy wcześniej wyraził na piśmie pragnienie spełniania woli Boga i jego determinacji, aby udowodnić wiarę składając w darze swe życie.
Kiedy 29 lipca 1936 r., o godz. 19.00, wspólnota była zgromadzona w chórze na modlitwie, rewolucjoniści zaatakowali dom misjonarski. Wówczas z rąk oprawców zginął br. Aguirre, wołając: Niech żyje Chrystus Król.
Bł. Ksiądz Antonio Carmaníu y Mercader (1860-1937)Urodził się 17 kwietnia 1860 r. w Rialp (Lleida). W 1872 r. wstąpił do seminarium diecezjalnego w Seo de Urgell (Lleida). Ale potem w 1879 r. podjął decyzję o wstąpieniu do seminarium internum Zgromadzenia Misji. Śluby święte złożył 23 lutego 1881 r., wyświęcony na kapłana w 1881 r. Przeznaczony do posługi w domu Palma de Mallorca. Objawił duże zdolności jako kaznodzieja prowadzący misje ludowe w różnych parafiach.
Zmuszony do ucieczki 19 lipca 1936 r., szukał schronienia w różnych domach u swoich znajomych. Licząc na bezpieczeństwo w swojej rodzinnej miejscowości Rialp, udał się tam za zgodą przełożonego. Jednakże i tam prześladowany. Starał się dostać do Francji, spodziewając się znaleźć schronienie w pewnym domu zgromadzenia, ale niestety został uwięziony w Sopo i rozstrzelany 17 sierpnia 1937 r. w miejskiej dzielnicy Llavorsi (diec. Urgel). Także on przed śmiercią wołał: Niech żyje Chrystus Król. Jego ciało zostało przebite 16 pociskami.
Bł. Ksiądz Irineo Rodríguez González (1879-1936)Urodził się 10 lutego 1879 r. w Los Balbases (Burgos), do Zgromadzenia Misji przyjęty 2 czerwca 1895 r., śluby święte złożył 3 czerwca 1897 r. Święcenia kapłańskie otrzymał 1 listopada 1903 r. Skierowany do pracy misyjnej na Filipinach, gdzie przebywał do 1923 r. W latach 1923-1927 pracował w domu prowincjalnym w Madrycie, następnie w latach 1927-1931 na Kubie. W grudniu 1931 r. został skierowany do Kolegium Apostolskiego Sigüenza (Guadalajara). Tam spotkało go męczeństwo. Istotną cechą jego osobowości był duch wiary. Uprzejmy i lubiany przez wszystkich współbraci.
Bł. Ksiądz Gregorio Cermeño Barceló (1874-1936)Urodził się 9 maja 1874 r. w Saragossie. Wstąpił do Zgromadzenia Misji 27 kwietnia 1892 r., śluby święte złożył 28 kwietnia 1894 r. Święcenia kapłańskie otrzymał 8 września 1899 r. Przez dwa lata pracował jako wykładowca w seminarium w Porto Alegre w Brazylii oraz w kilku placówkach w Hiszpanii. Ostatnim miejscem jego posługi było kolegium apostolskie w Guadalajara (od 1929 r.).
Bł. Ksiądz Vicente Vilumbrales Fuente (1909-1936)Urodził się 5 kwietnia 1909 r. w Reinoso de Bureba (Burgos). Wstąpił do Zgromadzenia Misji 14 września 1926 r., śluby święte złożył 27 września 1928 r. Po święceniach kapłańskich, które otrzymał 9 września 1934 r. przebywał w Londynie, krótko w domu prowincjalnym w Madrycie. W lutym 1936 r. skierowany do kolegium apostolskiego w Guadalajara.
Bł. Brat Narciso Pascual Pascual (1917-1936)Urodził się 11 sierpnia 1917 r. w Sarreaus (Orense). Wstąpił do Zgromadzenia Misji 26 listopada 1933 r., śluby święte złożył jako brat koadiutor 27 listopada 1935 r. Wysłany do posługi w seminarium w San Pablo de Cuenca. Pierwsze prześladowania religijne pojawiły się w Cuenca już 1 maja 1936 r. Skierowany do pracy w Guadalajara, gdzie poniósł śmierć męczeńską z rąk wrogów wiary wraz z trzema współbraćmi. Miał zaledwie 19 lat. Jeszcze przed śmiercią wysłał do rodziców list ze słowami: Nie boję się niczego… bo jeśli umieramy, umieramy dla wiary w Chrystusa i wyznajemy Chrystusa… w obronie świętego ideału. I tak będziemy zbawieni.
MĘCZENNICY Z OVIEDO
Dnia 6 października 1934 r. wrogowie Kościoła zaatakowali seminarium duchowne w Oviedo. Nauczyciele i uczniowie zostali zmuszeni do ucieczki, wielu z nich aresztowano i zamordowano. Sześciu seminarzystów zabito na drodze wiodącej do Santo Domingo. Dali świadectwo słowami: Nawet jeżeli mnie zabijesz, moja dusza zmartwychwstanie.
Dwóch męczenników – misjonarze ks. Tomás Pallarés Ibáñez i br. Salustiano González Crespo – ponieśli śmierć męczeńską 13 października 1934 r. w więzieniu, gdzie zgromadzono razem wielu kapłanów i zakonników z Oviedo. Prowizoryczne więzienie urządzono w dawnym kolegium jezuickim. Trzeci misjonarz – ks. Vicente Pastor został 7 października umieszczony w miejscu kaźni w San Lázaro, oskarżony i skazany. Wyrok wykonano 8 października 1934 r. Oprawcy chcieli ukryć miejsce pochowania ciał, ale po wojnie odnaleziono ich i z należytą godnością pochowano.
Bł. Ksiądz Tomás Pallarés Ibáñez (1890-1934)
Urodził się 6 marca 1890 r. w Iglesuela del Cid (Teruel). Wstąpił do Zgromadzenia Misji 8 września 1906 r., śluby święte złożył9 września 1908 r. Święcenia kapłańskie otrzymał 29 sierpnia 1915 r. w Madrycie. Wysłany do pracy duszpasterskiej na Wyspach Kanaryjskich odznaczył się talentem kaznodziejskim, wyróżniając się także umartwieniem i pokorą. Od 1930 r. skierowany do pracy w seminarium diecezjalnym w Oviedo, m.in. jako ojciec duchowny.
Bł. Brat Salustiano González Crespo (1871-1934)
Urodził się 1 maja 1871 r. w Tapia de la Ribera (León), wstąpił do Zgromadzenia Misji 28 października 1894 r., śluby złożył 29 października 1896 r. W latach 1900-1928 pracował w placówkach zgromadzenia na Wyspach Kanaryjskich. W 1930 r. został wysłany do seminarium diecezjalnego w Oviedo, pełniąc obowiązki kucharza i portiera. Był przykładem życia duchowego, prostoty i samozaparcia dla wszystkich seminarzystów, którzy go znali.
Pozostali czterej błogosławieni z diecezji Oviedo męczeńską śmierć ponieśli w 1936 r. Należeli do wspólnoty domu zgromadzenia w Gijón (Asturia). Oto ich nazwiska: ks. Pelayo José Granado Prieto, ks. Andrés Avelino Gutiérrez Moral, ks. Ricardo Atanes Castro i ks. Amado García Sánchez.
Bł. Ksiądz Pelayo José Granado Prieto (1895-1936)
Urodził się 30 lipca 1895 r. w Santa María de los Llanos (Cuenca), wstąpił do Zgromadzenia Misji w dniu 8 września 1914 r., śluby złożył 9 września 1916 r., święcenia kapłańskie przyjął 25 maja 1923 r. Jego główną posługą w zgromadzeniu było prowadzenie misji ludowych i rekolekcji w różnych obszarach Andaluzji i Badajoz. W 1935 r. został wysłany do domu Gijón (Asturia), gdzie spełniło się jego męczeństwo 27 sierpnia 1936 r. Mimo szalejącego terroru spełniał swoją misję kaznodziejską. W La Corrada wygłosił kazanie w święto Matki Bożej z Góry Karmel (19 lipca 1936 r.). Zagrożono mu więzieniem, dlatego schronił się u okolicznych księży, został jednak odnaleziony. Po torturach zamordowano go w Soto del Barco, wyrzucając potem jego ciało do rzeki Nalón.
Bł. Ksiądz Andrés Avelino Gutiérrez Moral (1886-1936)
Urodził się 12 listopada 1886 r. w Salazar de Amaya (Burgos), wstąpił do Zgromadzenia Misji 3 lipca 1903 r., śluby złożył 4 lipca 1905 r. Wyświęcony na kapłana w październiku 1911 r. w Limpias. Wyróżniał się gorliwym prowadzeniem misji ludowych, słynąc ze swej wymowy, zdobywając słowa uznania zarówno u dzieci, jak i dorosłych. Od 1933 r. mieszkał w Dijon. Aresztowany 25 lipca 1936 r., w kilka dni później, 3 sierpnia, wywieziony do wioski Sariego w Villaviciosa, tam na wzgórzu torturowany i kilkakrotnie postrzelony, zostawiając go na pół umarłego. Mieszkańcy przybiegli mu pomóc, ale zmarł ok. godz. 17.00.
Bł. Ksiądz Ricardo Atanes Castro (1875-1936)
Urodził się 5 maja 1875 r. w Cualedro (Orense), wstąpił do Zgromadzenia Misji 11 maja 1891 r., śluby złożył 3 sierpnia 1893 r. Święcenia kapłańskie przyjął 27 maja 1899 r. Jego pierwszą misją był Meksyk, gdzie spędził 14 lat nauczając w seminarium diecezjalnym oraz głosząc Ewangelię wśród Indian. W 1914 r. kontynuował swoją pracę w Stanach Zjednoczonych. Do Hiszpanii powrócił w 1924 r. Podjął pracę w Orense, w 1935 r. w domu Gijón (Asturia). Tam zdobędzie palmę męczennika 14 sierpnia 1936 r. Uwięziony za spełnianie mimo zakazów posługi religijnej m.in. w kolegium jezuickim w Gijón. Dnia 14 sierpnia zamordowany wraz z siedmioma kapłanami diecezjalnymi, czterema kapucynami i trzema jezuitami. Urządzono jakby publiczny pokaz wioząc ich na skrzyni ciężarówki ulicami Gijón, wśród nienawistnych okrzyków tłumu wobec kapłanów i Kościoła. Zamordowano ich na miejscowym cmentarzu.
Bł. Ksiądz Amado García Sánchez (1903-1936)
Urodził się 29 kwietnia 1903 r. w Moscardon (Teruel), wstąpił do Zgromadzenia Misji 10 września 1917 r., śluby złożył 30 kwietnia 1921 r. Wyświęcony na kapłana 2 maja 1926 r., pracował jako misjonarz ludowy w Ávila i Granadzie, zaangażowany w służbę misji, zwłaszcza wśród ubogich. W lutym 1929 r. został wysłany do domu zgromadzenia w Gijón (Asturia), gdzie w 1935 r. mianowano go superiorem. Spełniał swą posługę wśród sióstr miłosierdzia i innych wspólnot wincentyńskich.
W dniu 15 sierpnia 1936 r. ks. Amado poszedł odprawić Mszę św. w Kolegium Sióstr Miłosierdzia w Gijón. Został jednak w porę ostrzeżony o grożącym niebezpieczeństwie aresztowania. Pozostawał kilka dni w ukryciu. Ale wiedząc, że aresztowani księża i siostry potrzebują duchowej pomocy zgłosił się z posługą. Był pokrzepieniem dla wielu skazańców. Dnia 24 października 1936 r., w wigilię uroczystości Chrystusa Króla, po południu i jego spotkało męczeństwo – rozstrzelany na miejscowym cmentarzu. Siostry, które odnalazły jego ciało zabrały ze sobą szalik nasączony jego krwią. Przechowywany jest on do dzisiaj w muzeum męczenników w Madrycie. Po wojnie jego ciało ekshumowano i z należytą starannością pochowano w krypcie księży misjonarzy w Gijón.
