Święty FRANCISZEK REGIS CLET
(1748-1820)
Franciszek Regis Clet urodził się w roku 1748 we Francji. Był dziesiątym wśród aż piętnaściorga dzieci. Jego siostra Anna wstąpiła do karmelitanek, brat Franciszek do kartuzów. Karmelitanką była też jego ciotka, a kuzyn augustianinem.
Franciszek Regis wstąpił do Zgromadzenia Misji w 1769 r. Studiom filozofii i teologii oddawał się z takim zapałem, że nazywano go „żywą biblioteką”. Po święceniach kapłańskich w 1773 r. skierowano go do pracy w seminarium, gdzie wykładał teologię moralną. W 1788 r. uczestniczył w konwencie generalnym, po którym został w Paryżu jako dyrektor seminarium internum. Tutaj 13 lipca 1789 roku przeżył dramatyczne wydarzenia związane z napadem wzburzonego tłumu na dom misjonarzy. Marzył o głoszeniu Ewangelii w Chinach. Gdy tylko pojawiła się taka możliwość, w 1791 r. wyruszył w podróż i po pół roku dotarł do Macao.
Przez kilka miesięcy poznawał miejscowe zwyczaje i tradycje oraz trudny język chiński, po czym łodzią oraz pieszo wędrował około ośmiuset kilometrów do Nanc’hang, gdzie miał zastąpić uwięzionego jezuitę francuskiego.
Cieszył się dobrym zdrowiem i był w pełni sił, co pozwalało mu odbywać długie piesze wędrówki dla odwiedzania chrześcijan rozproszonych na wielkim obszarze.
Nauczał i udzielał sakramentów. Troszczył się zwłaszcza o najuboższych. Powierzono mu obowiązki przełożonego księży pracujących w regionie Hukuang. Troszczył się nie tylko własnych współbraci, ale o wszystkich księży z różnych zgromadzeń i zakonów. Chciał, aby stanowili jedną wspólnotę.
W 1794 r. cesarz wydał dekret zakazujący praktykowania religii chrześcijańskiej. Europejczyków głoszących Ewangelię skazywano na karę śmierci. Sytuację pogarszał fakt, że wszędzie pojawiały się bandy występujące przeciw władzy cesarza, ale z równą zaciekłością zwalczające chrześcijan. Wielu księży uwięziono i skazano na śmierć lub mordowano bez sądu. Również Franciszek Regis musiał ukrywać się i wiele razy niemal cudownie unikał aresztowania.
Wreszcie w 1819 r. zdradzony przez chrześcijanina, który porzucił wiarę, został uwięziony i zaprowadzony do Nan-yang. Po kilku miesiącach więzienia i tortur, gdy odmówił wyrzeczenia się wiary, został skazany na śmierć. Wyrok wykonano o świcie 18 lutego 1820 r. w pobliżu miasta Wu-ch’ang, czyli tam, skąd miał rozprzestrzenić się wirus Covid19. Franciszka zawieszono go na szubienicy w kształcie krzyża i uduszono.
Przez kilka miesięcy poznawał miejscowe zwyczaje i tradycje oraz trudny język chiński, po czym łodzią oraz pieszo wędrował około ośmiuset kilometrów do Nanc’hang, gdzie miał zastąpić uwięzionego jezuitę francuskiego.
Cieszył się dobrym zdrowiem i był w pełni sił, co pozwalało mu odbywać długie piesze wędrówki dla odwiedzania chrześcijan rozproszonych na wielkim obszarze.
Nauczał i udzielał sakramentów. Troszczył się zwłaszcza o najuboższych. Powierzono mu obowiązki przełożonego księży pracujących w regionie Hukuang. Troszczył się nie tylko własnych współbraci, ale o wszystkich księży z różnych zgromadzeń i zakonów. Chciał, aby stanowili jedną wspólnotę.
W 1794 r. cesarz wydał dekret zakazujący praktykowania religii chrześcijańskiej. Europejczyków głoszących Ewangelię skazywano na karę śmierci. Sytuację pogarszał fakt, że wszędzie pojawiały się bandy występujące przeciw władzy cesarza, ale z równą zaciekłością zwalczające chrześcijan. Wielu księży uwięziono i skazano na śmierć lub mordowano bez sądu. Również Franciszek Regis musiał ukrywać się i wiele razy niemal cudownie unikał aresztowania.
Wreszcie w 1819 r. zdradzony przez chrześcijanina, który porzucił wiarę, został uwięziony i zaprowadzony do Nan-yang. Po kilku miesiącach więzienia i tortur, gdy odmówił wyrzeczenia się wiary, został skazany na śmierć. Wyrok wykonano o świcie 18 lutego 1820 r. w pobliżu miasta Wu-ch’ang, czyli tam, skąd miał rozprzestrzenić się wirus Covid19. Franciszka zawieszono go na szubienicy w kształcie krzyża i uduszono.
Dopiero w 1858 r. jego ciało wraz z ciałem innego męczennika Jana Gabriela Perboyre’a, przeniesiono do Paryża.
Leon XIII w 1900 r. zaliczył go do grona błogosławionych, a papież Jan Paweł II kanonizował go 1 października 2000 r. razem ze 119 innymi męczennikami chińskimi. Jego liturgiczne wspomnienie obchodzi się 18 lutego.