ŚWIĘTY JAN GABRIEL PERBOYRE

(1802-1840)

Jan Gabriel urodził się w 1802 r. we Francji w rodzinie, z której pochodziło trzech misjonarzy, dwie siostry miłosierdzia i jedna karmelitanka. Rodzice planowali, że jako pierworodny pozostanie na ojcowiźnie i będzie prowadził gospodarstwo. Jednak postanowił, że zostanie misjonarzem.
W 1818 r. wstąpił do Zgromadzenia Misji. Otrzymał święcenia kapłańskie 23 września 1826 r. (czyli w rocznicę święceń Wincentego a Paulo) w kaplicy sióstr miłosierdzia w Paryżu. Parę dni wcześniej pisał do rodziny: Wkrótce Pan nałoży na mnie jarzmo kapłaństwa. Ten dzień będzie najważniejszy w moim życiu.

Po święceniach zlecono mu wykłady teologii w seminarium diecezjalnym w Saint-Flour. Później przeniesiono go do Paryża, gdzie był zastępcą dyrektora misjonarskiego nowicjatu.

W latach 1835-1839 pracował w Chinach, (gdzie nie dotarł jego młodszy brat – ks. Ludwik, który w drodze zmarł na malarię) jednak musiał się ukrywać przed władzami. W ich opinii był bowiem głosicielem niedozwolonej obcej religii.

Apostolska działalność wśród ubogich zakończyła się 16 września 1839 r. Zdradzony przez chrześcijanina, który porzucił wiarę, Jan Gabriel został aresztowany. Rozpoczęła się jego długa droga krzyżowa. Przetrzymywano go w kilku więzieniach. Był poddawany przesłuchaniom, różnego rodzaju upokorzeniom i torturom. Znosił wszystko z podziwu godnym spokojem. Nie zdradził nikogo z miejscowych chrześcijan, ani misjonarzy.
W 1818 r. wstąpił do Zgromadzenia Misji. Otrzymał święcenia kapłańskie 23 września 1826 r. (czyli w rocznicę święceń Wincentego a Paulo) w kaplicy sióstr miłosierdzia w Paryżu. Parę dni wcześniej pisał do rodziny: Wkrótce Pan nałoży na mnie jarzmo kapłaństwa. Ten dzień będzie najważniejszy w moim życiu.

Po święceniach zlecono mu wykłady teologii w seminarium diecezjalnym w Saint-Flour. Później przeniesiono go do Paryża, gdzie był zastępcą dyrektora misjonarskiego nowicjatu.

W latach 1835-1839 pracował w Chinach, (gdzie nie dotarł jego młodszy brat – ks. Ludwik, który w drodze zmarł na malarię) jednak musiał się ukrywać przed władzami. W ich opinii był bowiem głosicielem niedozwolonej obcej religii.

Apostolska działalność wśród ubogich zakończyła się 16 września 1839 r. Zdradzony przez chrześcijanina, który porzucił wiarę, Jan Gabriel został aresztowany. Rozpoczęła się jego długa droga krzyżowa. Przetrzymywano go w kilku więzieniach. Był poddawany przesłuchaniom, różnego rodzaju upokorzeniom i torturom. Znosił wszystko z podziwu godnym spokojem. Nie zdradził nikogo z miejscowych chrześcijan, ani misjonarzy.
Nakłaniano go do podeptania krzyża na znak odstępstwa od chrześcijaństwa. Odrzekł wtedy: Wolę ponieść śmierć niż zaprzeć się wiary. Następstwem tego był wyrok śmierci. Dnia 11 września 1840 r. wyprowadzono go na wzgórze zwane „Czerwoną Górą”, potem odartego z szat zawieszono na szubienicy w kształcie krzyża i uduszono.

Papież Leon XIII w 1889 r. zaliczył Jana Gabriela w poczet błogosławionych, a Jan Paweł II dnia 2 czerwca 1996 r. w poczet świętych. Jego liturgiczne wspomnienie wyznaczono na 11 września.