To spotkanie ma na celu pouczenie was o jubileuszu, abyście dowiedziawszy się o nim, zapragneli przyjąć jego dary. Powiem wam, co to jest jubileusz, po co go mamy i podam sposoby korzystania z niego. Słowo jubileusz pochodzi ze Starego Testamentu. Lata jubileuszowe były obchodzone co sto lat i przynosiły ludziom wielkie przywileje, ale tylko w odniesieniu do dóbr ziemskich. Wtedy ci, których majątek sprzedano – mogli go odzyskać, a ci którzy popadli w długi – zostawali od nich uwolnieni. Taki rok nazwany był czasem radości i wesela. Stąd wzięło początek słowo jubileusz.

Jednak, dla chrześcijan, w porządku łaski, radość jubileuszu ma inny wymiar. Kościół św. prowadzony przez Ducha Świętego udziela łask jubileuszu regularnie co dwadzieścia pięć lat. Ale ojciec św. na mocy władzy danej przez Chrystusa św. Piotrowi, udziela wyjątkowo od czasu do czasu odpustu jubileuszowego, ze wzgledu na wielkie potrzeby wiernych. Przykład tego mamy w tym roku. W przeciwieństwie do przepisów Starego Testamentu, papież podaje nam sposoby odzyskania łaski Bożej, którą utraciliśmy przez grzech. Ma to wzmocnić nasze siły i wynagrodzić dobro, które mogliśmy byli uczynić, a zaniedbaliśmy je. Jubileusz został ustanowiony, by odpowiedzieć na ogólne potrzeby widoczne w całym chrześcijaństwie.

A czy wiecie, na czym polega łaska jubileuszu? Papież, który ma klucz do skarbów Kościoła i władzę obdarzania nimi wiernych, rozdziela je hojnie. A co się składa na te skarby? Po pierwsze, zasługi życia, męki i śmierci Jezusa Chrystusa. Potem zasługi Najświętszej Maryi Panny, świętych męczenników i wszystkich świętych, które czerpią wartość z zasług Syna Bożego.

Starajmy się więc w tym świętym czasie zadośćuczynić Bożej sprawiedliwości. Nie traćmy więc żadnej okazji dającej nam możliwość uczestniczenia w radości tego roku. Nie chodzi o radość z odzyskania dóbr ziemskich, ale o radość z powodu uniknięcia kar, które trzeba by nam było niezawodnie ponieść, gdybyśmy tych wymagań nie spełnili.

Zobaczmy teraz warunki zyskania odpustu jubileuszowego. Po pierwsze, to nawrócenie się do Boga całym sercem i odbycie dobrej spowiedzi generalnej. Pokuta ma tak wielkie znaczenie, Ze Bóg powiedział: a kiedy powiem do występnego: “z pewnością umrzesz”, on zaś odwróci się od swego grzechu i zacznie postępować według prawa i sprawiedliwości (…), to z pewnością zostanie przy życiu i nie umrze.

Przygotujcie się do dobrej spowiedzi świętej. Jeżeli nie odprawiliście jeszcze spowiedzi z całego życia, pomyślcie o tym teraz. Będzie to dla was bardzo korzystne, bo nie tylko grzechy zostaną wam odpuszczone, ale nawet wasze zaniedbania – naprawione! Zróbcie sobie dobry rachunek sumienia zwłaszcza w oparciu o Boże przykazania. Jakie bardzo trzeba, byście osiągneli wielką szlachetność, aby móc w nim wytrwać! Jesteście przecież nie tylko po to, by służyć ciału biednych chorych, ale także by odpowiednio ich pouczać. Dlatego będzie dobrze, gdy nie utracicie żadnej okazji do zdobycia dla siebie odpowiedniej wiedzy. Ponieważ zaś jednym z podstawowych warunków sakramentu pokuty jest mocne postanowienie poprawy, trzeba więc starannie zadbać o nie jeszcze przed przystąpieniem do spowiedzi.